ნიკოლოზ ბარათაშვილის ლექსი "ნაპოლეონ" და მისი მიმართება ბაირონის "ნაპოლეონის ციკლის" ლექსებთან

ანოტაცია

ნ. ბარათაშვილი უაღრესად ნაციონალური პოე­ტია, მისი ლირიკული სამყარო ეხმაურება ზოგადსა­კა­ცობ­რიო აზრებს. თავისი შემოქმედების არსით, იგი დგას ისეთ რუს და ევროპელ შემოქმედთა გვერდით, როგო­რე­ბიც არიან: ბაირონი, შელი, მუსიე, ლამარტანი, ჰიუგო, ჰაინე, პუშკინი, ლერმონტოვი, მიცკევიჩი და სხვანი. ჯორჯ ნოელ გორდონ ბაირონი ევროპაში რომან­ტიზმის ყველაზე თვალ­საჩინო წარმომადგენელია, რო­გორც ჩვენში ნიკოლოზ ბარათაშ­ვი­ლი. 1815-1816 წლებ­ში ბაირონი წერს ნაპოლე­ონის ციკლის ლექსებს. ჩაილდ ჰაროლდის მოგზაურობაში იგი არაერ­თხელ გვესაუბრება ნაპოლეონზე. 1838 წელს ნ. ბარათაშ­ვი­ლი წერს ლექსს ნაპოლეონ. ლექსი ლირიკული მონოლოგის სახითაა დაწერილი და გვიხატავს ნაპოლეონის შთამ­ბეჭდავ, ძლევამოსილ სახეს. ნაპოლეონის სახე მსოფ­ლიო ლიტე­რა­ტურაში იქცა სახე-იდეად, რომელიც ევრო­პულ ცნობიე­რე­ბაში ძირითადად დაკავში­რებულია ყოვე­ლივე ახალთან და პროგრესულთან. ნ. ბარათაშვილი თავისი ლექსით ნაპო­ლეონ უერთდება დასავლეთ-ევროპულ ლიტე­­რა­ტურულ ტრადი­ციას და კიდევ უფრო სრულ­ყოფს ნაპო­ლეონის ციკლის ლექსთა რიგს.